مثل روزای آخر سال که آدم یهو به خودش می یاد که ای بابا یه سال گذشت .دل آدم می گیره واسه 365 روزی که شاید می شد بهتر از این بود...امروز دل آدم می گیره و تنگ می شه واسه همه سحرایی که با شوق سفره پهن می کردی.
واسه همه افطار هایی که سر سفره می شستی .منتظر.دل به ربنا می سپردی.
سفره دلتون امشب وسیع
تا سفره بازه آخرین جام رو بنوشیم
رها مانده ::: سه شنبه 87/7/9::: ساعت 2:19 عصر
نظرات دیگران: نظر
رهایی از رهاماندگی را،چاره تنها شیداییست
